ιεροκρύφιος

-α, -ο (Μ ἱεροκρύφιος, -ία, -ον)

ο μυστικός, ο απόκρυφος

νεοελλ.

ο αινιγματικός, ο μυστηριώδης.

επίρρ...

ιεροκρυφίως (Μ ἱεροκρυφίως)

με ιεροκρύφιο τρόπο, απόκρυφα

νεοελλ.

μυστηριωδώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιερ(ο)-* + -κρύφιος (< κρύφιος < κρύπτω), πρβλ. εγ-κρύφιος, υπο-κρύφιος].